Może zacznijmy od moich przemyśleń na temat... Większość ludzi obserwując profesjonalnych jeźdźców ujeżdżeniowych odnosi wrażenie, że siedzą sobie oni wygodnie na koniu, wyglądają dostojnie, płyną bezwysiłku wraz z ruchem konia, a koń w zasadzie reaguje na podświadome sygnały wysyłane przez mózg jeźdźca. Wtedy od razu pojawia się myśl - "phi co w tym trudnego - przecież on/ona siedzą tam i NIC nie robią, też tak mogę..." Załóżmy, że taka osoba trafia na w miarę ogarniętego trenera/instruktora i prawidłowo przygotowanego konia - tak dla ułatwienia - żebyście mi zaraz nie powiedzieli, że przecież tak możecie tylko instruktor lub koń nie taki ;) Nawet w tym prawie idealnym obrazie okazuje się, że "tylko" siedzenie nie jest wcale takie proste, wszystko żyje własnym życiem, lata, ucieka, ręce i nogi wcale nie słuchają, a polecenia instruktora wydaja się niemożliwe do realizacji... Cóż kochani - prawda jest taka, że dresaż jest wg mnie chyba najbardziej fizycznie wymagającą dziedziną jeździectwa - ukryć się nie da że to właśnie jeźdźcy ujeżdżeniowi najwięcej czasu siedzą w kłusie ćwiczebnym i galopie w pełnym siadzie. Ci profesjonalni jeźdźcy tylko wyglądają jakby nic nie robili. Aby prawidłowo siedzieć i działać na konia należy bardzo, bardzo dobrze kontrolować swoje ciało, mieć jego olbrzymią świadomość, równowagę oraz - tak, tak niestety - bardzo dobrze rozwinięte mięśnie... Szczególnie mięśnie szkieletowe - pleców i brzucha, które u wielu ludzi niestety praktyczne nie istnieją lub są bardzo słabe.
Co począć żeby było lepiej?? Pierwszym krokiem jest z reguły - powrót na lonżę ;) godziny spędzone na lonżowniku na pewnym, dobrze wyszkolonym koniu i pod okiem ogarniętej osoby są absolutnie bezccenne. Warunek jest jeden - rozluźnienie i brak barier psychicznych oraz strachu u jeźdźca. Musicie być gotowi na jazdę bez strzemion i bez wodzy, na wykonywanie wielu ćwiczeń, które będą kolejno rozwijać i testować Waszą równowagę w siodle - oczywiście ćwiczenia muszą być dobrane i dopasowane do do poziomu zaawansowania jeźdźca i stopniowane wraz z jego rozwojem. Myślę, że osoby zaczynające swoją przygodę z ujeżdżeniem powinny jeździć wyłącznie na lonży dopóki nie będą w stanie płynnie podążać za ruchem konia w stepie, kłusie i galopie ze strzemionami i bez strzemion oraz z wodzami i bez wodzy ( oczywiście naukę zaczynamy bez wodzy ). Moim zdaniem jest to absolutnie podstawowy warunek, żeby w ogóle zaczynać myśleć o rozpoczęciu nauki samodzielnego wpływania na konia... Jeźdźcy którzy opanowali w wystarczającym stopniu tą szukę powinni przynajmniej raz w tygodniu mieć lekcje dosiadowe oprócz normalnych treningów.
I co pięknie? Jeszcze wcale nie pieknie ;) Moim zdaniem to dopiero początek i to nie wystarczający niestety ;) Aby lepiej sidzieć i jeździć nie wystarczy jeździć... A nawet czasem jest gorzej tylko "jeździć" - rozwijamy na koniu tylko określone partie mięśni i często nie mamy szans samymi ćwiczeniami na lonży rozluźnić pospinanych miejsc ani rozwinąć mięśni, które nie chcą się "włączyć". Ja osobiście oprócz jazdy konnej staram się regularnie uczestniczyć w zajęciach jogi - jest to genialna metoda na wzmocnienie i rozwinięcie różnych grup mięśniowych - często takich o których nie mieliśmy dotychczas pojęcia ;) Świetnie rozciąga, poprawia balans i koordynację oraz świadomość i "czucie" ciała. Myślę, że dobrze uzupełniająco działa też pilates oraz pływanie ( oczywiście na to też znajduję jakoś czas ) ;). Polecam też osobiście każdemu konsultację z rozsąnym fizjoterapeutą - który pomoże rozpoznać ewentualne blokady w ciele, zidentyfikować ich możliwe źródla i zalecić odpowiednio dobrane ćwiczenia. Ja również regularnie raz na dwa tygodnie korzystam z usług masażysty sportowego. Uważam, że prawidłowo przygotowane i sprawne ciało jest warunkiem absolutnie koniecznym, aby jeździec mógł się dalej rozwijać i uczyć. Tylko czemu tak ciężko do tego kogoś przekonać??
Pamiętajcie - nie wystarczy regularnie jeździć nawet pod okiem najlepszych trenerów i na najlepszych koniach. Trzeba też zmobilizować siebie do regularnej pracy nad własnym ciałem - przynajmniej dwa razy w tygodniu oprócz treningów jeździeckich. Trzeba poznać swoje ciało, jego dobre strony, ale przede wszystkim jego ograniczenia, słabości i właśnie nad nimi pracować. Nic nie przyjdzie samo i samo się nie zrobi i nie ma cudów lekko nie będzie - trzeba się zmęczyć i spocić - ale efekty są tego warte...
Rozpisałam się :) Mam nadzieję, że tym tekstem trafię chociaż do 20% jeźdźących, szkoda tylko, że reszta nadal będzie uważać, siedząc w fotelu i znajdując sobie tysiąc wymówek czemu nie zrobić nic poza końmi dla swojego ciała, że na pewno byliby lepszymi jeźdźcami gdyby
- mieli lepszego konia
- mieli innego trenera
- jeżdzili więcej
- inne tym podobne wg uznania ;)
